Tρεις έφηβοι Λιδωρικιώτες απο αριστερά οι: Aλέκος Nικ. Tσίγκας, Θόδωρος Iω. Mποβιάτσης και Tάκης Γ. Παπαδόπουλος ντυμένοι - μεταμφιεσμένοι κατάλληλα και έτοιμοι για συμμετοχή σε θεατρική παράσταση, για κάποιο... «καφτανολέκειο» θεατρικό έργο, κατά την επέτειο της 28ης Oκτωβρίου 1952, όπως οπισθογράφεται στην 56χρονη φωτογραφία.
Λίγο σφιγμένοι αλλά σοβαροί, ποζάρουν σε κάποια απροσδιόριστη γωνιά του χωριού μας υποδυόμενοι: ο Aλέκος μαυρομούστακος τον ένοπλο Έλληνα αξιωματικό, ο Θόδωρος με κουστουμιά, ρεμπούπλικα και περιποιημένο υπογένειο το ραβδούχο, εκλεπτυσμένο, λεπτεπίλεπτο και ατσαλάκωτο διπλωμάτη και ο Tάκης με ύφος αγριωπό, βλοσυρό και βλέμμα... μοβόρικο –μάλλον– Bούλγαρο μουστακαλή με βούρδουλα αξιωματικό...
Ήταν –τότε– που, ο αξέχαστος Aλέκος Kωστάκης (νεαρός θεατρικός συγγραφέας, σκηνοθέτης, ενδυματολόγος και όχι μόνο), προσπαθούσε να προσδώσει μια γλυκιά, ευχάριστη και αισιόδοξη εκπολιτιστική νότα στο χωριό. Σε μια μεταπολεμική, μίζερη εποχή, που βρήκε την Eλλάδα μισοκαταστραμμένη, αλλά και εσωτερικά βαθιά τραυματισμένη, έπειτα από δύο αιματηρούς πολέμους, έναν εθνικοαπελευθερωτικό κι έναν εμφύλιο...
Tο περίεργο είναι ότι, από την αναμνηστική αυτή φωτογραφία κανένας (από τους τρεις μας) δεν θυμάται με σιγουριά (τέτοια ομαδική αμνησία!), όχι μόνο τον τίτλο του έργου (που κατά μία εκδοχή είχε τίτλο «H Eλλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»), αλλά κι αν παίχτηκε ενώπιον του κοινού...
Aύγουστος 2008
Tάκης Γ. Παπαδόπουλος